29 januari > Swakopmund

Lieve volgers,

Vandaag geen spannende blog maar toch even een update :)! Gisteravond hebben we voor de tweede avond op een rij bij ons huisje in Sossusvlei lekker gebraaid. Nou ja, Tim heeft gebraaid. Vanavond hebben we Impala én boerewors (worst zonder t) uitgeprobeerd. En iedereen heeft het altijd over hoe lekker de Oryx is (wat ook waar is) maar de Impala wint het denk ik toch! Samen lekker een drankje genomen en genoten van de sterren. Maar aan alle bijzondere locaties komt een einde, zo ook aan de Desert Camp. Het was een helse nacht voor Ilse die enorm gefocust was op het horen wanneer die grijsbak om zou vallen zodat we konden zien welk beest onze bak geplunderd had de nacht ervoor en nu weer aan het plunderen zou zijn. We hadden tenslotte gebraaid. Rond 01:30 hoorde ik getik tegen de grijsbak en daarna een harde klap: de bak was omgevallen. Er was nu een beest bezig. Ik gauw Tim wakker maken maar die dacht dat ik hem in de zeik nam want hij hoorde niks en ging dus ook niet kijken. Ik zelf durfde niet te kijken, vraag me niet waarom want dat weet ik zelf ook niet. En Tim die baalt, dat hij te slaperig was om mij te begrijpen dat er een beest de bak aan het plunderen was. 

De wekker stond om 06:20 want de langste etappe staat op het programma, tenminste, door de slechte weg. Eerst naar buiten gegluurd en ja hoor: de vuilnisbak is leeg geplunderd met allemaal sporen. Gauw opruimen, opfrissen, koffers in de auto, uitchecken en hup naar het ontbijt om vervolgens onze rit te beginnen. Ilse ging het eerste stuk rijden richting Solitaire waar wij een pitstop hielden om appeltaart te eten. Heerlijk!

Tim nam vervolgens het stuur over want de moeilijkere weg zou beginnen. 

Warme temperaturen > check, 

4wd aan > check, 

hobbels op de weg > check, 

twee bergpassen passeren > check,

muziekje aan > check.

Uiteindelijk hebben we er maar 6 uur totaal over gedaan want we zijn onderweg vier schuivers tegen gekomen die de weg ‘stenen vrij’ maakten en beter begaanbaar.

Een gelukje voor ons dus. En normaliter waren we gewend elke 10 minuten een ander indrukwekkend landschap tegen te komen maar we hebben zo’n 60 km alleen in de woestijn gereden: letterlijk alleen maar zand. De uitspraak: ‘Je wilt er niet dood gevonden worden’ klopt wel, sterker nog, je zal er niet eens gevonden worden.

Uiteindelijk waren we rond 14:30 uur kwamen we aan in Swakopmund bij Cornerstone Guesthouse. Prachtige kamer en supervriendelijke mensen. Eerst even ingecheckt en daarna de stad op de voet ontdekt. Het is voor ons een hele andere ervaring zo in een stad nadat we 3 dagen alleen maar woestijn gezien hebben. Ook de temperatuur is heel anders. Het is hier namelijk 20 graden kouder dan dat het de afgelopen dagen is geweest.

Nu is 23 graden nog niet echt koud, maar toch lopen we vanaf een uurtje of 18:00 in lange mouwen en broeken. Om 19:00 uur hebben wij in een echt traditioneels Namibisch restaurant gegeten. Oh nee toch niet, we hebben namelijk bij een italiaan pizza gegeten. En deze was echt goed van smaak! Na de pizza weer naar onze kamer gegaan en lekker vroeg het bed in gedoken. Morgenochtend staat er weer een tour te wachten: The Living Desert. We gaan dan opzoek naar verschillende kleine dieren (the little five) welke in de woestijn leven(spinnen, slangen, kameleons, gekko’s etc). Hier morgen meer over!

x van ons

—

Wat losse foto’s van vandaag: